Narodowe Sanktuarium Królowej Pokoju w Oziornoje położone jest w północnym Kazachstanie. Sama wioska Oziornoje powstała w czerwcu 1936 r. w wyniku bezprawnej deportacji do Kazachstanu Polaków z Ukrainy.

Przywieziono ich w kazachstański stepi powiedziano: „tu jest wasza ojczyzna”. Pierwsze miesiące ludzie przeżyli w namiotach. Przed nadejściem
zimy zdążyli wybudować ziemianki. Od pierwszych dni pokładali wielką ufność w Bogu, co wyrażało się w modlitwie, zwłaszcza różańcowej. Wszystkie religijne praktyki wykonywali w wielkiej konspiracji w obawie przed NKWD. Podczas II wojny światowej zimą 1940/41 roku nastał wielki głód. Mieszkańcy modlili się przez wstawiennictwo Maryi o ratunek. 25 marca 1941 roku w uroczystość Zwiastowania NMP rozpoczęły się gwałtowne roztopy śniegu, w wyniku których na krańcu wioski pojawiło się ogromne jezioro. W tym samym roku w jeziorze pojawiło się mnóstwo ryb. Ludzie uznali to wydarzenie za cud. Ryby uratowały ich od śmierci głodowej. Po kilkunastu latach jezioro wyschło. Na pamiątkę tamtych wydarzeń w 1997 roku umieszczono tam figurę Matki Bożej z siecią pełną ryb.

Od kilku lat figurę Maryi znów otaczają wody jeziora. Kiedy minęły czasy stalinowskich represji, Oziornoje zaczęło się rozwijać. W wiosce utworzono kołchoz, szkołę, przedszkole, świetlicę, domy wyposażono w centralne ogrzewanie. Liczba mieszkańców sięgała blisko 800 osób. W wyniku rozpadu Związku Radzieckiego Kazachstan stał się niepodległym państwem. Sytuacja ekonomiczna ponownie stała się bardzo trudna, dorobek czasów komunizmu uległ zniszczeniu. Życie trzeba było organizować od nowa. Mieszkańcy Oziornoje ten nowy porządek rozpoczęli od budowy świątyni. Już w maju 1990 roku przystąpiono do prac  budowlanych według własnego projektu – w sierpniu przyjechał na stałe do Oziornoje pierwszy ksiądz – Tomasz Peta, który dokończył budowę kościoła i zaczął organizować życie religijne.